وحیدرضا زحمتکش سکوت و سیگار

با هر پُک سیگار کمرنگ تر میشی
دل سنگ تر میشم دل تنگ تر میشی
با هر پُک سیگار دود میشه آینده
دود میشه عشقی که بدجوری پابنده
کی جای من با تو این روزا خوشبخته
تنها شدن درده تنها شدن سخته
از این سکوت تلخ سرسام میگیرم
شعرامو از چشمات الهام میگیرم


من کُنج این خونه تنهایی میپوسم
با هر پُک سیگار از غصه میسوزم
بی روح و بی احساس من مثل کوه میشم
دستاشو میگیری من قبض روح میشم

حتی اگه بی تو این باشه تقدیرم
من انتقام این دردامو میگیرم
تو خیلی بی رحمی من خیلی بی رحم تر
من خیلی دل سنگم تواز منم بیشتر
از بس که خوب بودم از من شدی بیزار
کمرنگ تر میشی با هر پُک سیگار
بی روح و بی احساس من مثل کوه میشم
دستاشو میگیری من قبض روح میشم

من کُنج این خونه تنهایی میپوسم
با هر پُک سیگار از غصه میسوزم
بی روح و بی احساس من مثل کوه میشم
دستاشو میگیری من قبض روح میشم‌