وحید مهرآبادی حسرت

از پیشم اون رفته ، چه آسون دل کنده
تنها یادگاری که ، ازش مونده درده
به حال دل من خدا هم میباره
نمیتونه که هیچکس جای من خودشو بذاره

میدونم نبودم واسش من
اونیکه تو دنیا باب میلش باشم
شایدم این دیوونگی که از عشقش به من داد
واسه اثبات علاقه ام خیلی هم کم باشه
زیر غم له میشه هر کی جای من باشه

مشکل از من بوده که / از ته دل خواستمش
حالا نیست و نمیشه / از یادم ببرمش
چشمای چشم انتظار / دوخت شده به این در
رفت و نه نبود انگار / حال من مهم اصلا
نبوده مهم اصلا

میدونم نبودم واسش من
اونیکه تو دنیا باب میلش باشم
شایدم این دیوونگی که از عشقش به من داد
واسه اثبات علاقه ام خیلی هم کم باشه
زیر غم له میشه هر کی جای من باشه