نوید عسکری قرنطینه

نیستی که ببینی چند ساله اینجا
مرگ دست و پای آدما رو بسته
تو‌ خیابون، توی تخت‌خواب حتی
سر سفره‌مون کنارمون نشسته

همه کنج خونشون سنگر گرفتن
دنبال یه‌ذره امنیت می‌گردن
با خودم فک می‌کنم تا کِی می‌ارزه...
زنده بودنم به زندگی نکردن؟

من تو این شهر، که جای زندگی نیست
مرگو هرروز به سمت خونه بردم
از کدوم ویروسِ منتشر بترسم؟...
وقتی تو رفتی و من هنوز نمردم

اگه آتیشه، اگر سیله، اگر خاک
اگه این هوا پی کشتن‌مونه
نمی‌شه پناهی پیدا کرد وقتی...
که خود طبیعتم دشمن‌مونه

خوش ‌به حال تو که اینجا نیستی گرچه
من دلم تنگ شده برات شدیدن
خوبه نیستی ببینی مرگ طبیعی...
آرزوی هر کسی شده شدیدن

من تو این شهر، که جای زندگی نیست
مرگو هرروز به سمت خونه بردم
از کدوم ویروس منتشر بترسم؟...
وقتی تو رفتی و من هنوز نمردم