میلاد سرافراز ساقی

مست توام مست توام ای گل دیوانه
زده ای قلب و دلم برده ای مستانه
نظری کن بشود حسرت دل آرام
که چشانت شده چون حوری افسانه
عشق منو شور منو این همه بی تابی
منو راحت کن از این مستی و بی خوابی
گوشه پلک تو گر چرخد از این وادی
که خرابیه دلم میشود آبادی

وصل تو شد قلب من از برق نگاه تو
همه بال و پرم ریخت به جان تو
آنچنان رقص کنم من به تمنایت که دل سنگ شود آب تو در جایت
تو که سنگ دلی بند،دلی وصل چشای تو
تو کنی اخم ولی من به فدای تو
عاقبت میخرم آن ناز تو را ساقی
تا بماند ز برم تا به ابد باقی

حالت چشمای تو به دلم لک زده
پیچ و خم موی تو موج به دریا زده
خسته شد از بس دلم حسرت اون روز دید
پیک بریز ساقیم مستی من پوچ نیست