مهران صادری تیشه

آدما اشتباه میکنن
منم اشتباه کردم
فکر کردم شوخیه ،
وقتی میگی دوسم نداری داری شوخی میکنی
حالا امیدوارم با رفتنم همه‌چی درست شه
امیدوارم خوشحال شی
بشی همون آدم قدیمی که من میشناختمش هیچ وقت خنده از رو لباش نمیفتاد
باید میفهمیدم با من خوشحال نیستی دیگه
یه تلاش بیخود داشتم میکردم
من برات غریبه بودم

بهم گفتی خیالت
بابت این زندگی راحت
یه جوری عاشقم میشی
یه عمرم بشه یه ساعت
با جونم همه حرفاتُ
به قلبم هدیه میکردم
نفهمیدم تموم عمر
به طوفان تکیه میکردم
مث کوه پشت تُ بودم
ولی عین خیالت نیس
یه کوه درد شدم واست
فداکاری‌مو یادت نیس
چه قدر آتیش به جونم من
کشیدم پای تو سوختم
واسه اینکه نرنجی تو
لبامو روی هم دوختم

بزن تیشه به این کوهی
که فهمیده به چشم تُ فقط تنها یه دیواره
من اون دیوار کورم که
ترک خورده یه عمری فکر میکرده پنجره داره
یه عمری فک میکرده پنجره داره

من از پرتگاه اون چشمای زیبای‌تُ با خون‌ودل افتادم
با اینکه شونه به شونه‌م نموندی من هنوز پای تُ وایسادم
من اون کوهم که جونم به لبم اومد تو دل آتش‌فشان دارم
تمومم یخ زده نیستی و من تکیه به دوش باد میزارم

بزن تیشه به این کوهی
که فهمیده به چشم تُ فقط تنها یه دیواره
من اون دیوار کورم که
ترک خورده یه عمری فکر میکرده پنجره داره
یه عمری فک میکرده پنجره داره

بزن تیشه به این کوهی
که فهمیده به چشم تُ فقط تنها یه دیواره
من اون دیوار کورم که
ترک خورده یه عمری فکر میکرده پنجره داره
یه عمری فک میکرده پنجره داره