مهدی شجاعی مادر

فرشته ای اما
روی زمین هستی
با عشق،چشمت را به روی آسمان بستی
بال و پر خود را
با دست خود چیدی
هرچه زمین هم خورده ای اما تو نشکستی

اندوهِ تاکستان
در کنج چشمانت
مستم همیشه از نوازش های دستانت
دنیای غم حتی
بر دوش من باشد
حالم دگرگون میشود با چشم خندانت

بهشت از روز ازل
شد خاک زیر پای تو
عطر خدا پیچیده در
آغوش تو
هوای تو
گذشتی از دنیا که من
رویای خود را سر کنم
رویای من آرامشت
دنیای من
برای تو

از چشم های من
جانا، چه میخوانی
درد و دل ناگفته ام را هم تو میدانی
آغوش تو یعنی
دنیای آرامش
تنها دوای درد ایام پریشانی

راحت گذشتی تو
از جان خود حتی
تفسیر کردی عشق را بی پرده و زیبا
هر لحظه در سختی
تا پای جان رفتم
عمر دوباره داده ای بر من در این دنیا

همراه من هستی
تا لحظه ی آخر
تا آسمان ها میروم من با همین باور
دلگرم تو ماندم
در شهر دلسردی
تو شهربانوی منی جان منی مادر