مفرح خواب

می خوابم و خوابم تویی
میخیزم از خوابم تویی

هر روز و هرشب هرکجا
من هرچه می یابم تویی

رویا و کابوسم تویی
همواره افسوسم تویی

در اوج تاریکی سرد
نوری و فانوسم تویی

ای رفته از منظر ولی در دل نهفته تا ابد
می ترسم این دلدادگی رسوا تر از اینم کند


از عمق دل از عمق جان
آتش درونم شعله ور

ققنوس بودم یک زمان
حالا چنین بی بال و پر

روحم پریشان بی تو و
جان در عذابی بی سکون

رفتی چقدر آسوده بود
این مرگ شوم و بدشگون



ای رفته از منظر ولی در دل نهفته تا ابد
می ترسم این دلدادگی رسوا تر از اینم کند