مصطفی حبیب نژاد حیف

یا تو برو یا من عشق من این که زندگی نیست
حس بینمون یک عادته اسمش عاشقی نیست
وقتی از دروغات واسه من چیزی کم نمیشه
حتی دیگه حرفای خودم باورم نمیشه
هیشکی حال منو نمی دونه
هیشکی حرف منو نمیفهمه
کاشکی میموندی پیشم ولی حیف
تو هم یکی شدی مثله همه

از اون آتیش تند عشقمون خاکسترش مونده
تو رفتی و نبود تو همه هستی مو سوزونده
ولی من آرزوم اینه همیشه خوب و خوش باشه
همون چیزی که رؤیاشه الهی قسمتش باشه
هیشکی حال منو نمی دونه
هیشکی حرف منو نمیفهمه
کاشکی میموندی پیشم ولی حیف
تو هم یکی شدی مثله همه