محمد طرزی افسونگر

ای تو آرامش من ای همه خواهش من
تو که چون ماه بلندی نفسی روح و روان
آتشی بر دل و جان تا که اینگونه بخندی
ای همه تاب و تبم ماه تابان شبم
بی تو من سخت پریشان خواب و رویای منی
همه دنیای منی نفسی جانی و جانان
تو که شاه بیت غزل های منی ای زیبا
به تو و چشم تو سرگرم شده یک دنیا
تو که چون ماهی و در برکه دل افتادی
تو پریزادی و افسونگری و چون دریا
من به تو دلخوشم و جان منی زیبا رو
غیر تو کار ندارم به کسی چشم آهو
تو که خاتون من عاشق مجنون شده ای
کار دل یکسره کن بند بکش از گیسو
چشم تو شعر و غزل لب تو قند و عسل
تو به زیبایی باران دل من خانه تو
شده دیوانه تو به تو دل بسته ام ای جان
یار دلخواه منی نازنین ماه منی
من به رویای تو گیرم شب غم را سحری
دلبری تاج سری من به عشق تو اسیرم
تو که شاه بیت غزل های منی ای زیبا
به تو و چشم تو سرگرم شده یک دنیا
تو که چون ماهی و در برکه دل افتادی
تو پریزادی و افشونگری و چون دریا
من به تو دلخوشم و جان منی زیبا رو
غیر تو کار ندارم به کسی چشم آهو
تو که خاتون من عاشق مجنون شده ای
کار دل یکسره کن بند بکش از گیسو