محمد ضمیری دلتنگی

صدا کن اسممو جوری
که دنیارو بلرزونه
منو دایم بچسبونه
به دیوارای این خونه
همیشه عطر لبخندت
یجوری توی این خونست
همش حرف میزنم با تو
همه میگن که دیوونس
میدونم مهربونی تو
مث ابری که میباری
میبخشی هی خطاهامو
هنوزم دوستمداری
میدونی اینکه دلتنگم
تو هم انگار دلگیری
میدونم اینکه یکروزی
میای دستامو میگیری
چشاتو دوستدارم من
به تو فکر میکنم هر روز
اگه برگردی پیش من
همه دنیام میشه نوروز