محمد خجسته حیف

دنیا به پایان نرسیده
تو چشمانت را بستی
من عاشقت بودم ولی حیف
تو قلبم را بشکستی
هنوزم عشق قلبم هستی
من باتو حالم خوب است
از چشمانم این پیداس
گر تو نباشی دلدارم
این مجنون تو دیگر رسواس
عشقم ببین یار تو تنهاس
این قلب درمانده
دست تورا خوانده
من منتظر تا تو بیایی
گشته سپید مویم
آواره ی کوی ات
آخر بگو عشقم کجایی
بی تو باران میزند
حال قلب من چقد آشوب است
من در این کنج قفس
حال قلبت با رقیبم خوب است
مثل یک افسانه ای
آمدی عقل از سرم را بردی
تو چه بی رحمانه باز
این چنین دلِ مرا آزردی