محمد حسین سلطانی تابوت

چقد تاریکه این خونه چقدر جای تو خالیه
دلم لک میزنه واست نمیدونی چه حالیه
چقد دلتنگ چشماتم چقدر حالم پریشونه
کسی از حال بیمارم نمیفهمه نمیدونه
دلم خونه از این خونه که بی تو غصه بارونه
بزار دستاتو تو دستام دلم داغون داغونه

من از خودم خسته شدم نمی تونم به خونه برگرد
اسیر و پا بسته شدم بدون تو نمیشه سر کرد

داری لج میکنی بازم میگی تقصیر تقدیره
نمیدونی تو که نیستی دلم با غصه درگیره
نذار تنهای تنها شم بشم از دل فراموشت
نمیخوام لحظه ی آخر بشم تابوته رو دوشت
دلم خونه از این خونه که بی تو غصه بارونه
بزار دستاتو تو دستام دلم داغون داغونه

من از خودم خسته شدم نمی تونم به خونه برگرد
اسیر و پا بسته شدم بدون تو نمیشه سر کرد