مجید درنال پاییز

منو می بوسی و تلقین چشمات
برام از سادگی مرگ میگه
من از چشم تو فهمیدم که پاییز
چه حرفایی تو گوش برگ میگه
کدوم قاتل با شعر و بوسه میاد
که قربانیش انقد چشم به راه شه
به قدری میکشه آدما رو هربار
که جونی واسه بار بعد باشه؟
تو پاییزی ولی بی مهر می آی
که من مبهوت رنگ زرد باشم
تلخ ترین رویاهام میشی
که من دیوونه ی این درد باشم

تو پاییزی ولی بی مهر می آی
که من مبهوت رنگ زرد باشم
تلخ ترین رویاهام میشی
که من دیوونه ی این درد باشم

داره دل گرمی دنیام میشه
همین شعله ای که از تو مونده با من
نوازش اونقد از دستات دوره
که دلتنگم واس یه زخم خوردن

تو پاییزی ولی بی مهر می آی
که من مبهوت رنگ زرد باشم
تلخ ترین رویام میشی
که من دیوونه ی این درد باشم

تو پاییزی ولی بی مهر می آی
که من مبهوت رنگ زرد باشم
تلخ ترین رویام میشی
که من دیوونه ی این درد باشم

منو میبوسی و تلقین چشمات….

من از چشم تو فهمیدم….

تو پاییزی ولی بی مهر می آی
که من مبهوت رنگ زرد باشم
تلخ ترین رویاهام میشی
که من دیوونه ی این درد باشم

تو پاییزی ولی بی مهر می آی
که من مبهوت رنگ زرد باشم
تلخ ترین رویاهام میشی
که من دیوونه ی این درد باشم