مجتبی نجفی مادر

مادر همه دنیای من، دوای دردم
کاشکی بشه بشه پروانه شم، هر روز و شب دورت بگردم
نفس برای زندگیم، عشقم و تار و پودمی
من خاک زیر پاتم و مادر همه وجودمی

ستاره امید من، آسمون و زمینم
فدای مهربونیهات، مادر نازنینم

تویی همیشه فکر من، اما من از تو بی خبر
ای که واسه آرامشم شبها رسوندی به سحر
پیر غمهای من شدی، من بیخیال دردات
مادر فدای تو بشم، فدای اشک چشمات

ستاره امید من، آسمون و زمینم
فدای مهربونیهات، مادر نازنینم

به حرمت دعای تو، من خوب و روبراهم
راهی سرنوشتم و پیش تو رو سیاهم
تو کعبه منی و چه پاک و بی ریایی
تو مثل یک فرشته، از عرش کبریایی

ستاره امید من، آسمون و زمینم
فدای مهربونیهات، مادر نازنینم