مجتبی فلاح خدا

اول‌ و اخر‌ همه‌ یکسر‌ خداست
صاحب‌ این‌ عشق‌ و این‌ ساغر خداست
اشک‌ چشمم‌ دائما‌ در‌ دامن‌ است
کس‌ نمی‌داند‌ فقط‌ باور‌ خداست
شام‌ هجران‌ دامنم‌ را‌ چنگ‌ زد
کفر‌ میگویم‌ مگر‌ کافر‌ خداست
می‌شنیدم‌ از‌ دهان‌ باغبان
هر‌ گلی‌ را‌ باعثش‌ پرپر‌ خداست
گریه‌ کردم‌ کس‌ به‌ دردم‌ پی‌ نبرد
انکه‌ اگه‌ باشدم‌ بهتر‌ خداست
جسم‌ و جانم‌ تا در‌ اغوش‌ کفن
محرمی‌ پیدا‌ نشد‌ یاور‌ خداست
راه‌ شادی‌ ر ا‌ به‌ رویم‌ چینه‌ کرد
از‌ برای‌ حل‌ ان‌ داور‌ خداست
ناتوان‌ گشتم‌ خدا را‌ محرمی
ان‌ دوای‌ درد‌ این‌ بستر‌ خداست