فرزاد عسکری تولد

گذشته از من سن و سالی دیگه
شده سی و یک سال و چند روز ودقیقه
نمیدونم چرا اینجوری شدم اصلا
دل من چرا پر از زخمای عمیقه

ما که نفهمیدیم کجای کاریم
یه خط صاف مشکیه ادامه داریم
منو این دل خیلی وقته اینجا
سر به سر خاطره هامون میزاریم

تولدم‌مبارکه اونایی که نموندن
اونایی که دلمو هر جوری که بود شکوندن
میسوزه شمع رو کیک منم با یه لبخند فیک
میگم دم گرم اونا که به من غم رسوندن

احتیاج دارم برم سفر
با خاطرات مونده پشت در
دلم میخواد که دریا ببینم
یه مدت خودمو تنها ببینم

بیخیال زندگی و آدماش
دور از خیابون و عابراش
خودم و بغل کنم خوابم بگیره
تو فکر این نباشم دیگه دیره

تولدم‌مبارکه اونایی که نموندن
اونایی که دلمو هر جوری که بود شکوندن
میسوزه شمع رو کیک منم با یه لبخند فیک
میگم دم گرم اونا که به من غم رسوندن