علیرضا رشیدی بازیگر

زیر لوکیشن سنگ و غبار
با چشمهای بسته میبارم

من بازیگر حرفه ای که
از گذشته عقده ها دارم

در سکانس های پر تلاتُم
فیلمنامه رو با اشک می‌درم

انتهای کار هروزمون
یک خشاب والیوم میخرم

وقتی که میرسم خونه
هیچ چیز نیستم جز یه لاشه

بوی رنگ مغزمو‌ می پکونه
همسایه‌ی کناری نقاشه

تنها تحرکم جدا از فیلم
به سمت شیر آب رفتنِ

تنها قسمت آروم ذهنم
به لایه های خواب رفتن

دونه به دونه خشاب به خشاب
قرص‌های آرامش رو قورت میدم

تنها فکرم روی تخت اینه
که چجوری به اینجا رسیدم

خورشید دوباره اوج میگیره
بیداری و دوباره خستگی ها

فرار اجباری از روی تخت
شکست غمگین به روزمرگی ها