علی خدابنده برف

میزنه میزنه با دل حرف وقتی میشینه
دونه دونه دونه های برف رو موهای مشکیت
باز تو خندیدی و دلم رفت بزن حرف
با دلم که باز شده حال دل من بد
تو خود عشقی آخ تو خود عشقی
وسط برف و زمستون با تو انگاری
توی گرمی مردادم، منی که ادعام میشد
دل نمیدم به کسی بد دلو بهت دادم
خودمو گم میکنم لای پیچ و تاب موهات
دیگه موهاتو نبند بذار باشه تو دست باد
دل سخت پسند من تورو دید و شد گرفتار
ناز و اداتو کم کن سر به سر دل من نذار
به مو بنده دلم بذار راحت بگم
چشمای سیاهت با من بد کاری کرده
وسط برف و زمستون با تو انگاری
توی گرمی مردادم، منی که ادعام میشد
دل نمیدم به کسی بد دلو بهت دادم