عبدالله زینلی فرشته

قصر عشقمون رو دست به دست هم روی آب ساختیم
توی بازی دل رفتی و ما بازی نکرده بازی رو باختیم
توی تاریکی موندم ، همه عالم سیاهه
توی دستم یه گیتار ، همدم بغض شبامه


فرشته مال تو قلبم ، من اون پاییز تن زردم
درخت عشقمون مرده ، ریشه هاشو از دلم کندم
فرشته فکر پروازی ، بال و پر داری و آزادی
پر کشیدی رفتی و اینجا ، قفس شد بی تو تنهایی

تو رفتی و هنوز اینجا هستی تو هر نت گیتارم
تو رفتی و هنوز هر شب به عشق تو بیدارم
من اون ققنوس شب گردم شعله میکشم روزی
روزی ک تو زیر برفی و از حرارتم می سوزی
توی پروازی و انگار ، پرات رو شهر سایه میندازه
تو که نیستی پیشم هربار ، منو یاد تو این کافه میندازه