سجاد رستگار یادته

عشقه من ، بَلد نبودی رفتنُ چیشد پس
مهم نبود بودُ نبودُ من که قلبت هنوز زندس
عشقه من ، الان که دیدمت خیلی فرق کردی
هرچی هُنر داشتی برای رفتنُ تنهایام خرج کردی
نامردی .....

یادته ، چقد بهت گفتم نرو این میشه آخرش
ولی باور نکردی
الان میدونم از خجالته که تو چشمای من
اصن نگاه نکردی
عشقه من،چیشده غمگینی،یه گوشه میشینی
چرا دستات می لرزه
خودت میگفتی رفتن از کنار من حتی
به یه دنیا می ارزه

یه تیکه سنگ بودی برام،هرچند ک سرد بودی باهام
لاقل بودی
گرفته بود حالُ هوام،اما مهم نبود برام
لاقل بودی
معلومه از حاله بدت،اونیکه میخورده غمت
خودم بودم فقط
اسون نبود واسم ولی،با اینکه من خوردم زمین
من گذشتم ازت

یادته ، چقد بهت گفتم نرو این میشه آخرش
ولی باور نکردی
الان میدونم از خجالته که تو چشمای من
اصن نگاه نکردی
عشقه من،چیشده غمگینی،یه گوشه میشینی
چرا دستات می لرزه
خودت میگفتی رفتن از کنار من حتی
به یه دنیا می ارزه