روزبه نعمت الهی کجا برم

نمیدونستم وقتی که میری
با زندگی درگیرتر میشم
این چندتا موی سفید میگن
هر روز دارم پیر تر میشم
لبخند هایی که بین ما جا موند حرفایی که بهت نگفتم من
کاش با خودت میبردی این شهرو کجا برم یادت نیوفتم من
کجا برم یادت نیوفتم من
نیستی و این هوا هوای مردنه قلبی که جا موند ازت تو سینه ی منه
تو سینه ی منه
با خاطراتت کاری کردی که از یاد من هیچوقت نره این شب
بغضم اگه بشکنه از دوریت بارون میگیره رو سر این شهر
بغضم اگه بشکنه از دوریت بارون میگیره رو سر این شهر
بغضم اگه بشکنه از دوریت بارون میگیره رو سر این شهر