دانیال رنجبر میگیری بهونه

میگیره بهونه قلبی که باهات آروم بود
با اینکه دوستت دارم فقط رو لبهامون بود
حرفامون بود نگفته تو قلبامون بود
تو درد بودی نه درمون نه غمخوار برام
نه یار بودی نه همدم نه همراه برام
یه بی معرفت بودی تو یه کلام
ولی بازم با اینها خریدار چشمات منم آره
یه آواره بی وقفه می باره
نمی دونم تا تو چقد راهه
چقد راهه نرم به بیراهه
کسی که زخم خورده میدونه
چه دنیایی داره این دیوونه
دیگه هیچی شادش نمی کنه
نمیتونم اصلا بد شم باهات
مثل اینه که بد شم با خودم
آدم که خنجر تو دلش فرو نمیکنه
خریدار چشمات منم آره
یه آواره بی وقفه می باره
نمی دونم تا تو چقد راهه
چقد راهه نرم به بیراهه