حمیدرضا کریمی فال قهوه

من اینجا پر از دردو استرس
تو تا میتونی به خودت هی برس
شدم یه عصبیه بی حالو حس
زیر درد تنهایی میشم هی پرس
دوباره شب شدو خاطراتو دوره کردم
یه بغض تو گلوم غم میکوبه پا رو قلبم
هنوزم عکس تو میوفته تو فال قهوم
خستم از خودمو تو آدمای شهرم

تاریخ تولد تو رمز گوشیم
قرار نبود ما دوتا از هم دور شیم
زیاد بیرون نمون که هوا سرده
تو عادتت نبود لباس گرم بپوشی
دلم گرفته بهونتو میگیره
کجای شهری داره بارون میگیره
من از حسودی دارم دیونه میشم
نکنه غریبه دستاتو بگیره

منمو یه هدفون قدم زدن تو خیابون
بدجوری دلتنگ شدم به جون هر دوتامون
آخر این آدما کردن چوب لا چرخمون
دیگه ندارم یه ستاره تو آسمون
الان کجایی بی من خوش میگذره؟
تو گفتی نباشی حال من بهتره
کیه که جای من نازتو میخره
میخوام بخوابم ؛ نمیبره

تاریخ تولد تو رمز گوشیم
قرار نبود ما دوتا از هم دور شیم
زیاد بیرون نمون که هوا سرده
تو عادتت نبود لباس گرم بپوشی
دلم گرفته بهونتو میگیره
کجای شهری داره بارون میگیره
من از حسودی دارم دیونه میشم
نکنه غریبه دستاتو بگیره

دلم هی شور میزنه نکنی غریبه رو نگاه
از تو مونده برام چندتا پیامو صدا
یه عکس دوتایی که توش داری میخندی
نمیدونم چی شد رابطمون رفت هو