بنیامین محیا نیمه جان

سر به بیابان میزنم،اینجا بدون تو دگر خونه نداره روشنی
هرچی که دورترشی ازم،اما بدان در خاطرم،صد ساله دیگه هم بامنی

عشق اولم،عشق آخرم
رفتنت،نمیشه باورم
پرشده زجای رفتن تو تنم
من میمیرم،بجان توقسم
هرقدم که دور میشی ازم
بی تومن قده یه دنیا بی کسم

بی تو چه می آید سرم،بی تو یه ماهی نیمه جان در دام موج افتاده ام
تقاص عشقمان رو من تنهای تنها بی پناه کنج قفس پس داده ام

عشق اولم،عشق آخرم
رفتنت نمیشه باورم
پرشده زجای رفتن تو تنم
من میمیرم بجان تو قسم
هرقدم که دورمیشی ازم
بی تو من قده یه دنیا بی کسم