امیرحسین حاجیعلی چشمان سیاه

تو که آرامش جانی ، تو خودت جان و جهانی
غرق پیچ و تاب موهات شده ، این دلم شاید ندانی
عشق تو چه رویایی ، بی‌رحمانه زیبایی
هیچ جای جهان نمیشود قلب تو
می‌کشد مرا سویت ، آن چهره مه‌رویت
زنجیر دلم وصلِ به چشمان تو
چشمان سیاه محو تماشاتم
حرفی تو بزن شیرینه حرفاتم
از عالم و آدم ، دیدی دست کشیدم
عاشقت بودن شده مثل نفس کشیدن
چشمان سیاه محو تماشاتم
حرفی تو بزن شیرینه حرفاتم
از عالم و آدم ، دیدی دست کشیدم
عاشقت بودن شده مثل نفس کشیدن
ساحل دریای عشقت ، میشوم ای هستی من
آتش عشق تو دیگر ، نشود خاموش در من
مهر تو به جان خریدارم تو ندانی که چه بی‌تابم
عشق تو چه رویایی ، بی‌رحمانه زیبایی
هیچ جای جهان نمیشود قلب تو
می‌کشد مرا سویت ، آن چهره مه‌رویت
زنجیر دلم وصلِ به چشمان تو
چشمان سیاه محو تماشاتم
حرفی تو بزن شیرینه حرفاتم
از عالم و آدم ، دیدی دست کشیدم
عاشقت بودن شده مثل نفس کشیدن
چشمان سیاه محو تماشاتم
حرفی تو بزن شیرینه حرفاتم
از عالم و آدم ، دیدی دست کشیدم
عاشقت بودن شده مثل نفس کشیدن