امیر اصفهانی مجنون

جز تو آرزو ندارم رویایم
بی تو هر جا بروم باز تنهایم
در تو محدود شد انگار همه ی داشته هایم دنیایم
مستی از حال نگاهت پیدا شد
با تو دنیا در نگاهم زیبا شد
گفته بودند نگردم چون ڪه پیدا نشود عشق اما شد
شانه های تو برایم تڪیه گاه آخرم شد
چشمت ایمان مرا برد تمام باورم شد تمام باورم شد
ای همه درد و بلای تو به جانم
با تو دیوانه ترین مرد جهانم
با تو مجنون پر آوازه شهرم
ای به قربان تو لیلای جوانم
چشم بد دور تو زیبای جهانی
باید از چشم جهان دور بمانی
تا تو هستی نیازی به ڪسی نیست
تو ڪه هم جان و هم آرامش جانی