آوه بند تسکین

تو که بلد نبودی رسم عاشقی رو چرا دلم رو بردی
منی که تو زندگیم سرم به کارم بود تو عقل از سرم بردی
حالا ببین منو روانی عشق تو پیرم کرد
ببین منو عزیزم غرور تو زمین گیرم کرد

باز بیا با چشات عشقت و تسکین بده
اما اگه اومدی ایندفه تضمین بده
نمیری از پیشم تا وقتی که پیر شم
تموم دنیام شی نزاری ازت سیر شم

تو که تعریفی بودی چرا اینطوری شد
بهت گفته بودم فقط با من صمیمی شو
گلایه میکنم ازت ولی هنوزم عاشقم
بدون که دیر نیست عزیزم تو باش تا نباشه غم